DANK U HUBERT

In 1965 startte het Davidsfonds met een gloednieuw initiatief. In de programmabrochure voor de leden werd aangekondigd dat de culturele vereniging een jaarlijkse poëziebloemlezing wilde publiceren. Men vond het schrijnend dat poëzie er niet in slaagde het grote publiek te bereiken, terwijl het als literair genre hoog werd aangeslagen. Met deze nieuwe reeks wilde de initiatiefnemer, Clem de Ridder, poëzie toegankelijk maken. Het opzet was eenvoudig en eenduidig. Hubert van Herreweghen en Jos de Haes werden aangezocht als bloemlezers. Ze moesten de vijftig beste gedichten selecteren die het jaar voordien in tal van literaire tijdschriften van Vlaanderen en Nederland verschenen waren. (...)

Dat dit initiatief zolang kon blijven voortbestaan is in de eerste plaats te danken aan het enthousiasme van de lezers (Per jaar vonden gemiddeld zo'n 5000 ex. hun weg naar de poëzieliefhebber) én van de bloemlezers. Na het overlijden van Jos de Haes nam Willy Spillebeen in 1974 de fakkel over. Samen doorploegden ze de vele literaire tijdschriften om er parels van poëzie te vinden. (...)

Beste lezer, u houdt nu het 37ste deel van de Gedichtenreeks in handen. Het is het eerste del waaraan Hubert van Herreweghen niet heeft meegewerkt. Na al die jaren heeft hij op zijn beurt de fakkel doorgegeven aan Hugo Brems. (...).

Op deze eerste bladzijde van Gedichten 2001 wil Davidsfonds/Uitgeverij Hubert van Herreweghen in de bloemetjes zetten. Wat u al die jaren voor de Nederlandstalige poëzie hebt gedaan, is niet te schatten. Namens al die poëzieminnaars, zeggen we heel uitdrukkelijk: DANK U, Hubert!