INLEIDING (fragmenten)

Kijk, als Rimbaud een vrouw was geweest, dan had men niet geweten wat men met haar werk had moeten beginnen. In de eerste plaats zou er een Diny Schouten geweest zijn die haar in geschrifte met de grond gelijk gemaakt had. Niet vanwege de poëzie of omdat Diny daar verstand van had, maar omdat zij verstand had van vrouwen en vooral hoe die haar bek moesten houden wanneer zij zich schaamde voor wat daar uitkwam. En vervolgens zouden er mannen geweest zijn die tot op heden, honderd jaar na haar - Rimbauds - dood waren blijven zoeken naar haar - Rimbauds - motieven om tot een verklaring voor het bestaan van deze gedichten te komen. En in elk geval zouden zij het erover eens zijn geweest dat mevrouw Rimbaud een typische negentiende-eeuwse hysterica geweest was die nodig eens gepakt had moeten worden. En als ze ontdekten dat ze gepakt was, bijvoorbeeld door soldaten of Verlaine, dan kwam die poëzie uit frustratie daarover voort. Zo zit dat en wat hiermee gezegd wil zijn is heel eenvoudig: men kan op het juiste moment en met het juiste werk voor de dag komen en toch juist van het verkeerde geslacht zijn. Die dingen mikken heel nauw. Gelukkig voor Arthur Rimbaud dat hij in die tijd een man was.
De Nieuwe Wilden in de Poëzie zijn dus vrouwen.

Nu wil het geval dat er een stroming in de schilderkunst is die de Nieuwe Wilden heet en die stroming was er een van mannen. Ha! Het laatste woord over deze zaak zal hiermee nog niet gesproken zijn! (...)

De Neue Wilden in de schilderkunst zijn te beschouwen als een reactie op het steriel geworden purisme van minimal art en arte povere. En hoewel de Nieuwe Wilden in de Poëzie zich niet baseren op die principes gaan zij ervan uit dat ook in de dichtkunst zo'n reactie nodig is. Want in de Nederlandstalige poëzie valt eveneens een grote steriliteit te constateren. Al te veel jaren overheerst, in stand gehouden door een eenzijdige poëziekritiek, het systeem van de abstracte, autonome of hermetische poëzie. (...)

De Nieuwe Wilden staan buiten de, lees: mannelijke, traditie en daardoor zijn ze ook niet gedoemd om zich te laten inlijven. Ze ontdekken de taal in haar wezenlijke aspecten van klank en ritmiek. Ze ontdekken de taal om aan de werkelijkheid van vrouwen stem te geven. Hun werk is vitaal, omdat ze bereid zijn elke centimeter die ze veroveren in kaart te brengen.

ELLY DE WAARD